چهاردهمین جشن سینمای ایران ، پنجشنبه شب(۲۵/۶/۸۹) در سالن همایشهای بین المللی برج میلاد برگزار شد. گزارشهای کاملی در مورد روند اجرای برنامه در سایتهای مختلف منتشر شده که با یک جستجوی ساده می توان آنها را مطالعه کرد.ولی در این پست خیلی کوتاه و گذرا گوشه هایی از حواشی این جشن را مرور می کنیم:

ـ علیرغم تحریمهای اقتصادی و حمایتهای دولتی، جشن امسال در کمال دقت و نظم و با آبرومندی تمام برگزار شد.

ـ مجریان برنامه(مائده طهماسبی و فرهاد آئیش) در طول برنامه چندین بار از اسپانسرهای برنامه تشکر کردند!(نکته اینجاست که اسم اسپانسر خاصی ذکر نشد، چون اسپانسری وجود نداشت.) 

ـ مهران رجبی با اجرای نمایشهای کوتاه کنایه دار در بین برنامه به خوبی حرف دل سینماگران را بیان کرد.حرفهایی که شاید با صدها جمله هم گویا نبود ولی با زبان نمایش به خوبی قابل فهم بود.(البته اگر گوش شنوایی باشد.)

ـ با پخش تصویر مسعود ده نمکی و محمدرضا شریفی نیا که در سالن حضور داشتند،میهمانان واکنش دو گانه ای نشان دادند.نیمی از سالن تشویق می کردند و نیمی هو می کردند.و این تنها جو متشنج در کل برنامه بود.

ـ زمانی که یکی از سینماگران در بین صحبتهایش آرزو کرد ،کاش وضع به گونه ای شود که محسن مخملباف، گلشیفته فراهانی ، ... و بسیاری دیگر از هنرمندان به کشور بازگردند ، تا آخر صحبتهایش با تشویق ممتد حضار روبرو شد.

ـ سروش صحت پس از ذکر یک خاطره چنین نتیجه گیری کرد که:"پس اگر در آخر برنامه دیدید دنبال شما و بخصوص خانمها راه افتاده ام تعجب نکنید!" البته در پایان برنامه این خانمها بودند که دنبال او راه افتادند.ایشان هم در جواب ابراز احساس آقایان می گفت" وقت ندارم ، دیرم شده" ولی در همان حال با آرامش خاصی پاسخگوی خانمها بود!

- ملیکا زارعی(خاله شادونه) که به جای خواهرش(مریلا زارعی) برای گرفتن تندیس بهترین بازیگر نقش مکمل زن روی صحنه آمده بود، با چنان لحن کودکانه ای حرف می زد که گویی در حال اجرای برنامه تلویزیونی برای کودکان است. طوریکه وقتی از روی صحنه پائین رفت کودکان حاضر در سالن او را با نام خاله شادونه صدا می زدند و او هم ابراز احساسات می کرد. در نتیجه برای لحظاتی نظم سالن به هم ریخت ولی به خیر گذشت.

ـ نگار جواهریان که خود یکی از اهدا کنندگان جوایز بود کمی بعد به عنوان بهترین بازیگر زن برای دریافت تندیس به روی صحنه رفت.(هنگام دریافت جایزه چنان با باران کوثری همدیگر را در آغوش کشیدند که گویی دعوایی در میان است.)

ـ شهاب حسینی (که قبلاً محبوبتر بود) وقتی تندیس بهترین بازیگر مرد را گرفت ، با بوسه ای صدادار و کشدار و بلند بر تندیس (جلوی میکروفن) ابراز احساسات کرد و بدون هیچگونه صحبتی صحنه را ترک کرد. 

ـ اوج مراسم وقتی بود که گروه دوست داشتی رستاک چهار ترانه از آلبوم خود را پیشکش میهمانان کردند.(و این خاطره ای دلنشین شد برای میهمانان.)

ـ در پایان برنامه هم گروه موسیقی تهران با شیوه ای جدید و نمکی! موسیقی کلاسیک اجرا کردند.شیوه این گروه تقلید صدای سازهای جهانی با دهان بود. 

ـ جشن چهاردهم اگر چه در غربت و تحریم، ولی بسیار با شکوه و عظمت برگزار شد.

عکس: برگزیده ای از عکسهای فضای مجازی